واصفجان:
روستای واصـْفجان یا واصِفْجان با ۳ کیلومتر فاصله، در شمال فاز یک شهر پردیس در استان تهران واقع شده است. روستایی واقع در ۵ کیلومتری شمال شرقی شهر جدید پردیس. ۵۰۰‘۱متری شمال مزرعۀ سیارک. دوکیلومتری شمال شرقی هیزم دره (خانلرد آباد). حدود دو کیلومتری جنوب غربی روستای گلدره، واقع گردیده. و در ارتفاع ۰۷۱‘۲ متری از سطح دریا قرار دارد.
روستای واصفجان، بر فراز تپه ای که سرتاسر جبهۀ شمالی و غربی آن را کوه های نسبتاً بلند، و جبهۀ شرقی و غربی آن را تپه ماهورهای کم‌ارتفاع در برگرفته‌اند، واقع گردیده است. این روستا با سابقهٔ سکونت بیش از ۸۰۰ساله در دامنهٔ کوه گته‌بند(صخره بزرگ) و کوشکه بند (صخره کوچک) از رشته کوه‌های البرز. از قدیم الایام در محدودهٔ بخش لواسانات و جزو روستاهای شهرستان شمیرانات محسوب می شد. که پس از تأسیس شهر جدید پردیس به این شهر الحاق شد.
جمعیت:
این روستا در دهستان کرشت قرار دارد. و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۱۷۳ نفر (۶۲ خانوار) بوده.
تعداد خیلی زیادی از اهالی به شهر تهران ، بومهن و رودهن مهاجرت کرده اند.
زبان:
اهالی آبادی واصفجان به گویش تاتی، که گونه ای از تاتی قدیم است سخن می گویند.
شغل سابق اهالی واصفجان:
شغل سابق اهالی روستای واصفجان کشاورزی (کشت دیم) و دامداری بود. که با بودن مراتع گسترده و خاک مرغوب، رونق داشت. و بخشی از محصولات تولیدی در بازارهای خارج از ده به فروش می رفت. اما امروزه این مشاغل رواج ندارند. و حتى حرفۀ باغداری که در بسیاری از روستاهای منطقه کم و بیش متداول است، به‌سبب کمبود شدید آب از میان رفت. فقط در حیاط خانه ها درختانی نظیر گردو، گیلاس، آلبالو، سیب و جز آنها می کارند. که با آب شرب لوله کشی آبیاری می شوند.
بافت قدیمی:
بافت قدیمی روستا از میان رفته. و تنها چند بنای کهن از آن باقی مانده است. حمام تاریخی روستا در سالهای پیش از انقلاب اسلامی تخریب، و در محل آن برای مسجد روستا سرویس بهداشتی احداث شد. در عوض، در جبهۀ جنوبی روستا، حمام جدیدی بنا گردید. که بنای آن هم اکنون موجود، اما متروکه است.
بنای نخستین مدرسۀ روستا که در ۱۳۴۵ ش ساخته شده بود. و ساختمان مستحکم و زیبایی داشت، نیز اکنون در اختیار شرکت مخابرات است. اما مدرسۀ جدید روستا که در سالهای اولیۀ پیروزی انقلاب اسلامی در جنوب غربی آبادی احداث شد. امروزه به‌سبب مهاجرت اهالی بدون استفاده مانده است. همچنین در اوایل دهۀ ۱۳۵۰ ش خانۀ بهداشتی در روستای واصفجان تأسیس شد، که تا دهۀ ۱۳۶۰ ش فعالیت داشت. و دارای پزشک و پرستار دائمی بود؛ اما پس از آن تعطیل شد.
بنای تاریخی و اولیۀ مسجد روستای واصفجان که با مصالح سنگ، خشت، گِل و چوب احداث شده بود و بیش از ۲۰۰ سال قدمت داشت، در ۱۳۴۴ ش تخریب. و با افزودن زمینهایی به آن در ابعاد ۱۰×۱۲ متر با مصالح آهن، آجر، سنگ و سیمان نوسازی شد. این مسجد، مسجد جامع صاحب‌الزمان (ع) نام دارد.
قدمت روستای واصفجان:
در روستای واصفجان و مناطق اطراف آن، بنا یا تپۀ باستانی و تاریخی وجود ندارد؛ که بتوان براساس آنها دربارۀ دیرینگی استقرار انسانی در این مکان اظهارنظر قطعی کرد. اما با توجه به سفال هایی که در این محدوده یافت شده است، می توان قدمت منطقه را دست کم مربوط به دوران تاریخی دانست.
براساس اظهارات اهالی معتمد و کهن سال روستای واصفجان، مالکیت اراضی و مراتع این روستا از اواخر دورۀ قاجار متعلق به خاندان طهماسب یا طهماسبی ها بوده است. این خاندان از فرزندان طلعت السلطنه، نوۀ ناصرالدین شاه و فـرزند خان نایب بودند.
خانم طلعت ـ السلطنه با شخصی به نام سرهنگ محمود خان امیر طهماسب ازدواج کرد. و صاحب فرزندانی شد. که در دوران پهلوی از صاحب منصبان بودند. و برخی از آنها در جریانات سیاسی کشته شدند. بیشتر مزارع و آبادی های شمال غربی بومهن نظیر واصفجان، سیارک، جوزک و آب انجیرک به آن خاندان تعلق داشت.
